เชฏฐสิทธิ์ ย.

ข้อมูลจากศาลอาญา ระบุว่า

4 สิงหาคม 2554 ศาลพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 112 จำคุก 4 ปี  จำเลยให้การรับสารภาพเป็นประโยชน์แก่การพิจารณา กรณีมีเหตุบรรเทาโทษ ลดโทษให้กึ่งหนึ่ง ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 คงจำคุก 2 ปี พิเคราะห์รายงานการสืบเสาะและพินิจซึ่งคู่ความมิได้โต้แย้งคัดค้านกันว่า จำเลยไม่เคยได้รับโทษจำคุกมาก่อน ประกอบก่อนเกิดเหตุจนถึงขณะเกิดเหตุจำเลยมีอาการป่วยทางจิตตั้งแต่เป็นโรควิตกกังวลจนถึงเป็นโรคจิตเภท ชนิดหวาดระแวง ต้องเข้ารับการรักษาที่สถาบันกัลยาณ์ราชนครินทร์มาโดยตลอด และจนถึงขณะที่มีการพิจารณาคดีนี้จำเลยก็เข้ารับการรักษาที่สถาบันกัลยาณ์ราชนครินทร์แบบผู้ป่วยใน โดยแพทย์ผู้รักษามีความเห็นว่าเป็นอาการป่วยที่รุนแรงและเรื้อรังมาเป็นระยะเวลานานต้องรักษาอย่างต่อเนื่อง การส่งตัวจำเลยไปรับโทษจำคุกในคดีนี้ย่อมไม่ก่อให้เกิดประโยชน์แต่อย่างใด จึงเห็นควรให้รอการลงโทษจำคุกจำเลยไว้มีกำหนด ๓ ปี โดยกำหนดเงื่อนไขเพื่อคุมความประพฤติ โดยให้จำเลยไปรับการบำบัดรักษาความบกพร่องทางจิตแบบผู้ป่วยใน ณ สถาบันกัลยาณ์ราชนครินทร์ ภายในระยะเวลาดังกล่าว ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 56 (4) โดยให้แพทย์ผู้รักษารายงานผลของการรักษาให้ศาลทราบทุก 6 เดือน ริบของกลาง