สุทธิพงษ์ : โพสต์เฟซบุ๊กเรื่องข้าวเน่า

10 กรกฎาคม 2556

หลังมีข่าวว่าเฟซบุ๊คของสุทธิพงษ์ ถูกบล็อก ทำให้เวลา 13.55 น. นายสุทธิพงษ์ต้องอัพสเตตัสว่า "เพจผมไม่ได้ถูกบล็อกนะครับ"

ในเวลาประมาณ 16.25 น. สุทธิพงษ์ ธรรมวุฒิ ได้โพสต์ข้อความอีกครั้งผ่านเฟซบุ๊ก เรื่อง "สิ่งที่ผมยังไม่ได้โพสต์ "เรื่องข้าว" ความว่า

“คนไทยส่วนใหญ่จะคิดเหมือนผมหรือเปล่าผมไม่แน่ใจหรอกครับ เพราะผมไม่ได้อยากขุดคุ้ยหรือแฉเบื้องหลังการทุจริตในโครงการรับจำนำข้าว ทั้งไม่เคยคิดจะทำ ไม่มีความสุขในการทำ  และไม่มีความสามารถที่จะทำ ผมคิดว่ามีหน้าที่ต้อง ผมคิดว่ามีผู้มีหน้าที่ต้องทำ ควรทำและสามารถทำได้ดีกว่าคนทำสารคดีเล็กๆ อย่างผมอยู่แล้ว 

สิ่งที่ผมกังวล ไม่ได้กังวลเกี่ยวกับตัวเองเลยเพราะผมทีข้าวที่ดีที่ผลิตโดยกัลยาณมิตรของผมเองรับประทาน ผมเพียงแต่เป็นห่วงว่าถ้าข่าวและข้อมูลตามที่ปรากฏอยู่จากการแชร์กันมาเป็นความจริง นอกจากความวิตกกังวลของคนกินข้าวที่ไม่มีทางเลือกแล้ว ผมคิดว่าเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อไปไม่ต่างจากการวางยาพิษหมู่คนไทยค่อนประเทศไม่ว่าจะโดยเจตนาหรือไม่ก็ตาม  ซึ่งที่ผ่านมาไม่มีใครออกมาแสดงความกังวลหรือแสดงเจตนารมณ์ที่จะทำความจริงเรื่องนี้ให้ปรากฏเลย  กระทั่งข้าวจะออกสู่ท้องตลาด  หรือออกสู่ท้องตลาดมาแล้วเท่าไหร่ก็ไม่รู้ ซึ่งหากเป็นเช่นนี้จะเป็นการก่อบาปครั้งใหญ่มากอีกครั้งหนึ่งของสังคมไทย หลังจากเราต่อกันมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน หากกุศลเจตนาของผมที่ไม่อยากให้ใครก่อบาปต่อใครเป็นเรื่องผิด  ผมก็ยอมรับ ซึ่งผมถ้าถามว่าถ้าผมเป็นพ่อค้าข้าวที่ขายข้าวให้คนกินผมจะมีความสุขหรืออยากก่อบาปโดยการเอาสิ่งเป็นพิษให้ลูกค้าผู้มีบุญคุณของผม ซึ่งเป็นคนไทยด้วยกัน(หรือไม่ก็ตาม) กินมั้ย ตอบโดยไม่ต้องคิดเลยว่าไม่ 

ถ้าผมเป็นรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งของประชาชน  ผมอยากเห็นประชาชนที่เลือกผมมาต้องสะสมพิษในร่างกายซึ่งจะนำมาซึ่งความเจ็บป่วยและทุกขเวทนาอีกมากมายในภายหลังจากการกินข้าวหรือไม่  และผมอยากมีส่วนร่วมต่อการก่อกรรมกับพวกเขาโดยการเพิกเฉยหรือไม่  ผมเชื่อโดยบริสุทธิ์ใจว่า ไม่ว่าใครก็ต้องตอบเหมือนผมนั่นก็คือ  “ไม่” 

มันเป็นเรื่องที่น่าสะเทือนใจมากใช่ไหมครับ ถ้าแม้แต่กระทั่งลูกเด็กเล็กแดงที่ไม่รู้อิโห่อิเหน่หรือทารกไร้เดียงสาที่ดื่มนมมาจากนมมารดายังพลอยรับกรรมดื่มพิษไปด้วย คิดแบบนี้ดรามาเกินไปหรือเปล่าครับ

กรรมที่ก่อเช่นนี้ในทางพุทธศาสนาเป็นการผิดศีลข้อที่หนึ่ง ซึ่งเป็นบาปที่ร้ายแรงมาก ศาสนาไม่ได้สอนให้ผมเอาตัวรอดแต่สอนให้ผมตระหนักว่าถ้าพบเห็นผู้ใดกำลังจะก่อกรรมอันเบียดเบียนและทำลายชีวิต  ไม่ว่าจะโดยเจตนาหรือไม่  ถ้าผมทำอะไรได้ผมไม่ควรดูดาย  หากไม่แสดงความปรารถนาดีต่อชีวิตผู้อื่นนั่นแหละ  เป็นความผิดบาป 

ถ้าความหวังดีของใครก็ตามที่มีต่อทุกฝ่ายเป็นโทษต่อตัวเอง ผมว่าก็คงต้องกลับไปตั้งคำถามกับการเทศนาให้คนหลุดพ้นจากอวิชชาของพระทุกวัดด้วยเช่นกัน 

เพราะฉะนั้นสำหรับเรื่องนี้  จะวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างไรก็สุดแท้แต่  ประเด็นที่สำคัญที่ไม่ควร  “หลุด”  และไม่ควร  “หลง”  ก็คือสุดท้ายแล้วอย่าลืมเรื่องความปลอดภัยในการกินข้าวของคนค่อนประเทศ 

ในความกังวล สงสัย อึมครึม ผมอยากให้ทุกท่านใช้ปัญญาพิจารณาว่าใครควรจะเป็นผู้คลี่คลายความสงสัยในเรื่องนี้  คนทำสารคดีชีวิตอย่างผม  สำนักข่าว  พ่อค้าข้าว  เจ้าหน้าที่  หรือรัฐบาล แล้วลองใช้สติไตร่ตรองดูนะครับว่าหากใครลงมือทำจะได้รับการสรรเสริญหรือนินทา ความรับผิดชอบต่อผู้บริโภคเป็นความผิดหรือความไม่ดีที่ไม่ควรทำตรงไหน  และสุดท้ายนี้ผมอยากชวนให้คนไทยพิจารณาเหตุของปัญหานี้ตามหลักพุทธศาสนาว่า  เหตุอยู่ที่ไหน  อยู่ที่การแชร์ข้อมูล (ซึ่งมีคนแชร์มากมายก่อนผม)  หรืออยู่ที่วิธีการในการเก็บรักษาข้าวที่ต้องใช้สารเคมีมีพิษซึ่งตกค้างและเป็นอันตรายต่อชีวิต 

……..หรืออยู่ที่พิษทั้งหลายในใจคน" 

 

ในวันเดียวกันนี้ นายอนันต์ วังอมรมิตร อายุ 51 ปี เจ้าของโรงสีทรัพย์อนันต์ จ.สุรินทร์ เข้าแจ้งความที่ สภ.เมืองสุรินทร์ เพื่อเอาผิดกับ สุทธิพงษ์ ธรรมวุฒิ โทษฐานที่ทำให้เสียชื่อเสียง 

นอกจากนี้ นายสุเมธ เหล่าโมราพร ประธานคณะผู้บริหาร กลุ่มธุรกิจการค้าระหว่างประเทศ เครือเจริญโภคภัณฑ์ 

กล่าวว่า  ทางบริษัทได้ออกหนังสือชี้แจงและเชิญนายสุทธิพงษ์ มาเยี่ยมชมกระบวนการผลิตข้าวถุงในโรงงาน แต่ไม่ได้รับการติดต่อกลับ ดังนั้นเพื่อแสดงท่าทีที่ชัดเจน และเป็นการกอบกู้ภาพลักษณ์ข้าวไทย จึงได้แจ้งความที่สถานีตำรวจนครบาลห้วยขวาง ในข้อหาหมิ่นประมาท และผิดต่อพระราชบัญญัติคอมพิวเตอร์  

11 กรกฎาคม 2556

นายสุทธิพงษ์ โพสต์ชี้แจงเพิ่มเติม ว่า "ขอขยายความสิ่งที่ผมบอกว่าเจตนาผมคือไม่อยากให้เกิดการเบียดเบียนกันจากการณีข่าว แล้วผลผมดันเป็น “ส่วนหนึ่ง” ในการทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนเสียงเอง เจตนาผมมีประการเดียวคือเรื่องความมั่นใจในความปลอดภัยของคนกินข้าว เนื่องจากความกังวลและความห่วงใยจากข่าวสารที่ได้รับ ก่อนโพสท์ตามที่ได้เรียนชี้แจ้งว่าผมตั้งใจเขียนความตั้งใจ ชี้แจงเจตนาต่อทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง เพราะเจตนาของผมต้องการให้ผู้ที่ถูกกล่าวหาได้รับรู้ด้วย ไม่ใช่เฉพาะผู้บริโภคเท่านั้น ผมไม่ได้มีธงในใจหรืออกุศลเจตนาต่อผู้ใด แต่ความสะเพร่าของผมก็คือ ผมเขียนไปได้แค่สองประโยค ยังไม่ครบถ้วนก็เกิดอุบัติเหตุระหว่างแก้ไขคำผิด มือไปโดน post ส่งไปก่อน ซึ่งได้พยายามรีบลบ แต่ผมทำไม่เป็นต้องไปขอความช่วยเหลือจากผู้อื่นอีก 2 คนจึงทำได้สำเร็จ ซึ่งถ้าสามารถเช็คเวลาก่อนจะลบได้จะทราบว่าไม่กี่นาทีเท่านั้นเอง ต่อมาไม่นานมีคนโพสท์ตำหนิผมอย่างรุนแรง ผมจึงชี้แจงกลับไป ทั้งขอบคุณที่เตือนสติและยอมรับความผิดพลาด ต่อมาภายหลังผมจึงพบคำตอบว่าทำไมความรู้สึกเขาถึงรุนแรงมาก นั่นก็เพราะมีการเอาไปขยายต่อ เพิ่มเติม ชี้นำ จะเพื่อประโยชน์อันใดก็สุดแท้แต่ แต่ไม่ใช่ความตั้งใจและเจตนาของผม ซึ่งยืนหยัดชัดเจนตั้งแต่ต้น ผมจึงได้รู้ว่าผมกลายเป็นเหยื่อและเครื่องมือไปแล้วอีกคนหนึ่ง แต่ถามว่าเหตุมาจากไหน ก็มาจากผมนั่นแหละ สิ่งนี้ก็เป็นกรรมที่ผมต้องรับตามหลักพุทธศาสนา ซึ่งสิ่งนี้ผมก็ยืนยันเหมือนเจตนารมณ์ เมื่อเช้านี้ผมได้ฟังความรู้สึกของเจ้าของโรงสี เจ้าของสินค้า ยิ่งทำให้ผมไม่สบายใจ เพราะสิ้งที่กำลังส่งผล มาจากความคลาดเคลื่อนและปรุงแต่งสิ่งที่เกิดจากผมไปจนไกล ผมไม่มีอะไรแก้ตัวแต่มีความเสียใจในบางด้าน และความจริงทั้งหมดจะชี้แจง โดยเฉพาะเรื่องปราศจากอกุศลเจตนาและมิจฉาทิฐิ ผมจึงจะแถลงบ่ายนี้" 

ต่อมาในงานแถลงข่าว สุทธิพงษ์ ยอมรับว่าเป็นผู้โพสต์ข้อความดังกล่าวจริง โดยข้อมูลที่โพสต์ขึ้นไปเป็นข้อมูลที่มีการส่งต่อๆ กันมาทางไลน์ ผมเพียงก๊อปปี้และโพสต์ขึ้นเท่านั้นแต่ในช่วงโพสต์ เกิดความผิดพลาด ไปกดปุ่มส่งข้อความ  ทั้งๆ ที่ยังเขียนข้อความไม่เสร็จ ซึ่งเรื่องนี้ พร้อมยอมรับผลกระทบที่จะตามมาทุกประการ แต่ขออย่านำไปเกี่ยวข้องกับประเด็นทางการเมือง สุทธิพงษ์ เปิดเผยเพิ่มเติมว่า หากผู้ที่ได้รับผลกระทบแจ้งความเอาผิด เขาก็พร้อมเข้าให้ปากคำในทุกกรณี เพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจ และพร้อมเข้าไปชี้แจงและแสดงความบริสุทธิ์ใจต่อผู้ที่ถูกพาดพิงทุกราย โดยยืนยันว่า การโพสต์ข้อความดังกล่าว ไม่เกี่ยวข้องกับข้าวแบรนด์คุณธรรมที่ตนเองเป็นผู้ผลิต เพราะเป็นสัดส่วนที่น้อยมากในตลาดการค้าข้าว

ตอนนี้ก็รู้สึกไม่สบายใจมาก โดยหลังจากนี้จะประชุมกับทีมงานให้ประสานงานติดต่อไปยังผู้ประกอบการต่างๆ เพื่อชี้แจงเรื่องราวทั้งหมด ซึ่งเชื่อมั่นในเจตนาบริสุทธิ์ของตนเอง และเมื่อชี้แจงแล้วผู้ประกอบการก็น่าจะเข้าใจ และถ้าจะมีการฟ้องร้องต่อไปก็เป็นเรื่องของอนาคต ส่วนที่ผู้ประกอบการต้องการให้เข้าไปดูสต็อกข้าวนั้นตนก็ยินดี เพราะนั่นคือเรื่องของการมีความบริสุทธิ์ใจต่อผู้บริโภค