อัศวิน นักธุรกิจ

10 มิถุนายน 2556 

ศาลจังหวัดเชียงใหม่นัดสืบพยานจำเลยจำนวน 1 ปาก 

 

พลตรีพิชัย พิชัยณรงค์ อายุ 71 ปี เป็นข้าราชการบำนาญ อดีตผู้ชำนาญการกองทัพบก โดยพยานเป็นเพื่อนของจำเลยมาตั้งแต่ปี 2540 พลตรีพิชัยเบิกความว่าตนกับครอบครัวไปพักอาศัยอยู่กับจำเลยในช่วงปี 2546 และได้ทราบความขัดแย้งในการซื้อขายที่ดินเอราวัณรีสอร์ต ระหว่างจำเลยกับนางสกาวเดือน โดยจำเลยทำสัญญาซื้อที่ดินเอราวัณรีสอร์ตจากนางสกาวเดือน แต่ตอนหลังนางสกาวเดือนไม่สามารถออกโฉนดมาให้ได้ จึงหลบหน้าไป และมีการกลั่นแกล้งเมื่อจำเลยย้ายเข้าไปอยู่ในเอราวัณรีสอร์ต เช่น การตัดน้ำตัดไฟ ทำลายทรัพย์สิน เอานักเลงมาข่มขู่ และเกิดการฟ้องร้องในคดีต่างๆ จำนวนมาก

 

พลตรีพิชัยยังเบิกความว่านางมยุรา สฤษชสมบัติ พยานโจทก์ที่อ้างว่าได้ยินจำเลยกล่าวถ้อยคำตามป้องเป็นภรรยาของนายเล็ก สารคาม ทั้งคู่ชอบมากินดื่มที่บ้านจำเลย และขอความช่วยเหลือจากจำเลยบ่อยๆ เช่น การขอค่าซ่อมรถยนต์ที่ชนมา ตอนหลังจำเลยไม่ได้ช่วยในเรื่องบ้านที่จะถูกยึด จึงคาดว่าน่าจะเป็นเรื่องนี้ที่ทำให้ทั้งคู่ไม่พอใจจำเลย และไม่ได้มาหาที่บ้านจำเลยอีก 

 

พลตรีพิชัย เบิกความว่าไม่เคยได้ยินจำเลยกล่าวถ้อยคำตามฟ้อง และเห็นว่าจำเลยมีความจงรักภักดีต่อสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากต้นตระกูลของจำเลยนามสกุลบุนนาค ซึ่งทำงานรับใช้ราชบัลลังก์มานาน และถ้าหากจำเลยพูดเช่นนั้นจริง พยานก็จะยอมไม่ได้เอง หรือนางอัญชลี นิลเดช ก็ต้องแจ้งต่อตำรวจตั้งแต่ในเวลานั้นแล้ว

 

ศาลนัดสืบพยานจำเลยปากต่อไป ในช่วงวันเสาร์ที่ 31 สิงหาคม 2556 และ 14 กันยายน 2556 เนื่องจากนัดในคดีอื่นๆ ของศาลมีไว้ค่อนข้างยาว และช่วยให้จำเลยไม่ต้องรอคดีอื่นๆ ถ้ามาสืบพยานในวันธรรมดา โดยในระหว่างการสืบพยานในครั้งนี้ ผู้สังเกตการณ์คดีถูกศาลซักถามว่าเป็นใคร เกี่ยวข้องกับคดีหรือไม่ อย่างไร และเมื่อทราบว่าไม่เกี่ยวข้องกับคดีนี้โดยตรงก็ขอให้ห้ามจดบันทึกระหว่างการพิจารณา

 

ศาลจังหวัดเชียงใหม่นัดสืบพยานจำเลยจำนวน 3 ปาก 

 

นางสาว ศรีวัย อายุ 48 ปี เป็นภรรยาจำเลย เบิกความว่าอยู่กินกับจำเลยมา 28 ปีแล้ว และมีลูก 2 คน ตนรู้จักกับพี่ต๋อยหรือนางมยุรา สฤษชสมบัติ พยานฝ่ายโจทก์ ซึ่งมาที่บ้านจำเลยบ่อยพร้อมกับสามี คือนายเล็ก สารคาม ที่ทำอาชีพเป็นผู้จัดรายการสถานีวิทยุ และเป็นพี่ชายของนางสกาวเดือน โดยนางมยุราจะเข้ามาช่วยทำอาหารและสนิทสนมกับตน แต่ตัวจำเลยไม่ได้สุงสิงกับนางมยุรามาก และเมื่อจำเลยไม่ได้ช่วยไถ่ถอนบ้านที่จะถูกยึดของนางมยุราและนายเล็ก ทำให้หลังจากนั้นทั้งคู่ไม่ได้มาหาที่บ้านอีก เหตุเกิดในช่วงปี 2546  นางสาวศรีวัยยืนยันว่าจำเลยมีความจงรักภักดีต่อสถาบันพระมหากษัตริย์

 

นายธนัส เวียงคำฟ้า อายุ 41 ปี เป็นพนักงานขับรถของจำเลย เบิกความว่าทำหน้าที่ขับรถให้จำเลยมาตั้งแต่ปี 2535 ตั้งแต่ยังอยู่ที่เวียงคำฟ้ารีสอร์ต ได้ทราบว่านางสกาวเดือนได้แจ้งข้อหาลักทรัพย์ จากการตัดสายไฟ ต่อลูกจ้างของจำเลย และศาลยกฟ้องคดีนี้ไปตั้งแต่เมื่อปี 2549 พยานเคยเห็นพลเอกชวลิต ยงใจยุทธ มาพบกับจำเลย โดยมาดูเรื่องชาวม้ง ซึ่งจำเลยเคยทำหน้าที่เป็นประธานมูลนิธิชาวไทยภูเขา ทำให้ต้องเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ และพยานยืนยันว่าจำเลยมีความจงรักภักดีต่อสถาบันพระมหากษัตริย์

 

นายแสงตะวัน ทับทุ่ง อายุ 37 ปี เป็นทนายจำเลย ได้เบิกความว่าตนเคยเป็นทนายของจำเลยมาตั้งแต่ปี 2547 ในคดีเรื่องชาวม้ง และการฟ้องร้องคดีแพ่งอื่นๆ โดยจำเลยกับนางสกาวเดือนมีการฟ้องกันไปมาหลายคดี พยานได้อ้างส่งเอกสารในคดีต่างๆ ซึ่งจำเลยถูกกล่าวหาจากนางสกาวเดือนต่อศาล เช่น คดีที่จำเลยถูกแจ้งข้อหาบุกรุก ซึ่งศาลพิพากษายกฟ้องไปแล้ว หรือคดีในปี 2548 ในข้อหาการลักลอบและให้ที่พักพิงกับคนต่างด้าว ศาลก็พิพากษายกฟ้องไปแล้ว รวมแล้วทนายจำเลยยื่นส่งเอกสารต่อศาลราว 20 ฉบับ

 

ศาลได้นัดพิพากษาวันที่ 13 ธันวาคม 2556 เวลา 9.00 น. โดยศาลแจ้งคู่ความว่าคดีนี้ต้องส่งสำนวนและร่างคำพิพากษาไปให้สำนักงานอธิบดีศาลภาค 5 ตรวจก่อน เนื่องจากเป็นเรื่องละเอียดอ่อน และศาลเองก็มีคดีอื่นๆ ที่ต้องเขียนคำพิพากษาหลายคดี

 

คำพิพากษาระบุว่าข้อเท็จจริงของคดีพิจารณาได้ในเบื้องต้นว่า นางสกาวเดือน จริยากรกุล เป็นเจ้าของเอราวัณรีสอร์ต และนายมานะศักดิ์ อินทรโกมาลย์สุต เป็นเจ้าของบ้านเลขที่ 73/6 ในเอราวัณรีสอร์ต ในวันที่ 18 มี.ค.46 นางสกาวเดือนได้ทำสัญญาซื้อขายที่ดิน พร้อมสิ่งปลูกสร้างในเอราวัณรีสอร์ตให้แก่จำเลย ในราคา 120 ล้านบาท จำเลยชำระเงินให้แก่นางสกาวเดือนเป็นเงิน 12 ล้านบาท ที่เหลือจะผ่อนชำระตามสัญญา นางสกาวเดือนได้กล่าวโทษจำเลยในข้อหาหมิ่นประมาทพระมหากษัตริย์และรัชทายาท โดยในวันที่ 15 ธ.ค.49 จำเลยได้เข้ามอบตัวต่อพนักงานสอบสวน และให้การปฏิเสธตลอดข้อกล่าวหา

 

คำพิพากษาระบุว่าประเด็นที่ต้องพิจารณามีว่าจำเลยได้กล่าวข้อความตามฟ้องหรือไม่ โดยฝ่ายโจทก์ คือนางมยุรา สฤษชสมบัติ ให้การในชั้นสอบสวนว่าระหว่างที่จำเลยพูดหมิ่นประมาทองค์รัชทายาท มีคนอื่นอยู่ด้วย แต่บุคคลเหล่านั้นไม่ขอมาให้ปากคำ จึงไม่ขอเอ่ยชื่อ ศาลเห็นว่าหากจำเลยพูดข้อความตามที่กล่าวอ้างจริง พยานก็น่าจะบอกชื่อหรือตำแหน่งรูปพรรณของผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ เพื่อติดตามบุคคลเหล่านั้นมาเป็นพยาน ซึ่งอยู่วิสัยที่พยานสามารถบอกได้ แต่หาได้กระทำไม่ และเมื่อพนักงานสอบสวนสอบสวนเพิ่มเติม พยานกลับให้การว่าไม่ทราบชื่อบุคคลเหล่านั้น อันเป็นการชี้ให้เห็นว่าพยานให้การไม่อยู่กับร่องกับรอย จึงมีแต่คำเบิกความของนางมยุราเพียงคนเดียว ขาดพยานหลักฐานอื่นสนับสนุน ทำให้คำเบิกความมีพิรุธ มีน้ำหนักน้อย

 

สำหรับนางกัลยา ตันมณีวัฒนา เบิกความว่าพยานเป็นที่ปรึกษานางสกาวเดือน ต่อมาพยานได้รับแจ้งจากนางสกาวเดือนจะขายที่ดินพร้อมสิ่งปลูกสร้างในเอราวัณรีสอร์ตให้แก่จำเลย โดยพยานเบิกความว่าพยานเพิ่งพบกับจำเลยเป็นครั้งแรกประมาณเดือนกันยายน 46 และพูดคุยกันสองต่อสองเป็นเวลาไม่เกิน 1 ชั่วโมง ย่อมมีความหมายว่าพยานไม่เคยรู้จักจำเลยมาก่อน ตามปกติวิสัยวิญญูชนทั่วไป หากจะพูดข้อความในความผิดข้อหาฉกรรจ์ให้บุคคลอื่นฟัง จะพูดกับคนที่ตนสนิทสนมไว้เนื้อเชื่อใจเป็นพิเศษ ไม่พูดกับบุคคลทั่วไป เพราะเป็นการเสี่ยงต่อการถูกดำเนินคดีอาญา จึงเป็นเรื่องที่เป็นไปได้ยากที่จำเลยจะพูดถ้อยคำดังกล่าวให้พยานฟัง คำเบิกความของนางกัลยาจึงไม่สมเหตุสมผล

 

ส่วนพยานโจทก์ปากนางอัญชลี นิลเดช เบิกความว่าพยานได้รับมอบหมายจากมานะศักดิ์ ให้ช่วยดูแลบ้านและที่ดิน ประมาณเดือนกันยายน 2546 พยานพบชาวเขาเผ่าม้งหลายคน อยู่ในบ้านของนายมานะศักดิ์ โดยบอกว่าจำเลยใช้ให้มาปรับปรุงบ้าน พยานจึงแจ้งความกับตำรวจ ต่อมาเดือนตุลาคม 46 พยานและเจ้าพนักงานตำรวจไปที่บ้านของจำเลยในเอราวัณรีสอร์ต พบจำเลย กับพลเอกวินัย ทันศรี และพลตรีพิชัย พิชัยณรงค์ พยานถามจำเลยว่าให้คนเข้ามาทำอะไรในบ้าน จำเลยบอกว่าทำเป็นโรงเรียนของชาวเขา พยานบอกว่าทำไม่ได้เพราะบ้านเป็นของนายมานะศักดิ์ แล้วจำเลยได้แอบอ้างพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว

 

ศาลเห็นว่าพยานกับจำเลยมีความขัดแย้งกันเรื่องชาวเขาเข้าไปอยู่ในบ้านนายมานะศักดิ์ การรับฟังพยานโจทก์ปากนี้จึงต้องรับฟังด้วยความระมัดระวัง ตามปกติวิสัยของวิญญูชนทั่วไปจะไม่พูดข้อความใส่ร้ายบุคคลอื่น ให้กับบุคคลที่ตนมีความขัดแย้งฟัง หากจำเลยพูดข้อความตามที่กล่าวอ้างจริง พยานก็น่าจะแจ้งให้กับเจ้าพนักงานที่ร่วมเดินทางไปกับพยานทราบทันที ซึ่งอยู่ในวิสัยที่สามารถทำได้ แต่หาได้กระทำไม่

 

แม้พยานเบิกความว่าจำเลยพูดถ้อยคำดังกล่าวต่อหน้าพลเอกวินัยและพลตรีพิชัย แต่พลเอกวินัย พยานโจทก์ เบิกความว่าพยานไม่ได้ยินข้อความตามที่นางอัญชลีกล่าวอ้าง ส่วนพลตรีพิชัย พยานจำเลย เบิกความว่าจำเลยไม่ได้พูดข้อความดังที่นางอัญชลีกล่าวอ้าง ศาลเห็นว่าพลเอกวินัยและพลตรีพิชัยเป็นทหารในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และรับราชการในตำแหน่งสำคัญ ย่อมมีความจงรักภักดีต่อองค์พระมหากษัตริย์ หากจำเลยพูดข้อความดังที่กล่าวอ้างจริง พลเอกวินัยและพลตรีพิชัยจะต้องได้ยิน และต้องมีความรู้สึกไม่พอใจต่อการกระทำของจำเลย แต่หาเป็นเช่นนั้นไม่ คำเบิกความของนางอัญชลีจึงมีพิรุธน่าสงสัย

 

ทั้งนางมยุรา นางกัลยา และนางอัญชลี ก็มิได้เป็นผู้กล่าวโทษดำเนินคดีแก่จำเลย แต่กลับได้ความว่านางสกาวเดือน ซึ่งมีความขัดแย้งกับจำเลย และเป็นเพียงพยานบอกเล่า เป็นผู้ไปกล่าวโทษต่อพนักงานสอบสวนเสียเอง นับเป็นเรื่องผิดปกติ พยานบุคคลที่เหลือล้วนเป็นพยานบอกเล่า ต้องห้ามมิให้รับฟังเป็นพยานหลักฐาน และไม่มีเหตุเป็นข้อยกเว้นให้รับฟังได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 226/3 วรรค 2 ทั้งจำเลยนำสืบต่อสู้ว่าจำเลยไม่ได้พูดข้อความตามฟ้อง

 

ดังนั้น ตามรูปคดีจึงมีความสงสัยว่าจำเลยได้พูดข้อความตามที่โจทก์ฟ้องหรือไม่ ให้ยกประโยชน์แก่ความสงสัยนั้นให้จำเลย ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 227 วรรค 2 พิพากษาให้ยกฟ้องจำเลย

 

 

18 กรกฎาคม 2557

ศาลฎีกามีคำสั่งให้ประกันตัวอัศวิน โดยให้เพิ่มวงเงินประกันตัวเป็น 2 ล้านบาท