ฐานข้อมูลคดี

2 กรกฎาคม 2557 

ธเนศถูกจับกุมที่บ้านของพี่สาว ที่จังหวัดเพชรบูรณ์

9 กรกฎาคม 2557

ธเนศถูกนำตัวไปฝากขังที่ศาลอาญา ศาลอนุญาตให้ฝากขังจึงถูกควบคุมตัวอยู่ที่เรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ เนื่องจากฐานะที่บ้านไม่ดีจึงยังไม่มีหลักทรัพย์สำหรับการยื่นขอประกันตัว

22 และ 24 กันยายน 2557

หลังจากที่ศูนย์ทนายความเพื่อสิทธิมนุษยชน มีหนังสือถึงกรมราชทัณฑ์ขอให้ตรวจสอบอาการทางจิตของธเนศ ธเนศถูกส่งตัวไปตรวจที่สถาบันกัลยาณ์ราชนครินทร์ ทั้งสองครั้งแพทย์ยังไม่ลงความเห็นวินิจฉัยเรื่องอาการทางจิตของธเนศ

30 กันยายน 2557

อัยการโจทก์ยื่นฟ้องคดีนี้ต่อศาลอาญา 

1 ตุลาคม 2557

ธเนศถูกนำตัวมาที่ศาลอาญาเพื่อรับทราบข้อกล่าวหาตามฟ้อง ทนายความยื่นคำร้องต่อศาลขอเลื่อนวันนัดสอบคำให้การไปก่อนเพื่อรอผลตรวจจากสถาบันกัลยาณ์ราชนครินทร์ ศาลกำหนดวันนัดพร้อม และสอบคำให้การจำเลยใหม่เป็นวันที่ 1 ธันวาคม 2557 เวลา 13.30 น.

13 ตุลาคม 2557

เวลาประมาณ 15.00 น. ที่ศาลอาญารัชดา ทนายความของธเนศยื่นคำร้องขอปล่อยตัวชั่วคราวต่อศาล โดยวางหลักทรัพย์เป็นเงินสดจำนวนสองแสนบาท

ในคำร้องขอปล่อยตัวชั่วคราว จำเลยให้เหตุผลต่อศาลว่า

จำเลยมีอาการป่วยและจำเป็นต้องเข้ารับการรักษาอย่างต่อเนื่อง โดยอาการป่วยของจำเลยมีความร้ายแรง หากไม่ได้รับการรักษาอย่างต่อเนื่องอาจเป็นอันตรายถึงชีวิต

จำเลยได้เข้ารับการตรวจอาการทางจิตประสาท ซึ่งแพทย์ผู้ตรวจยืนยันว่าจำเลยมีอาการผิดปกติทางจิตจริง จำเลยจึงมีความจำเป็นต้องเข้ารับการรักษาจากแพทย์

จำเลยได้ให้ปากคำต่อพนักงานสอบสวนครบถ้วนแล้ว และพยานหลักฐานทั้งหมดก็อยู่กับเจ้าหน้าที่แล้ว จำเลยเป็นเพียงคนธรรมดา จึงไม่อาจไปยุ่งเหยิงกับพยานหลักฐานได้

จำเลยไม่มีพฤติการณ์หลบหนี แม้จำเลยจะถูกกล่าวหาในคดีที่มีอัตราโทษสูง แต่เมื่อศาลยังไม่มีคำพิพากษา จึงไม่อาจอนุมานได้ว่าจำเลยจะหลบหนี การคุมขังจำเลยก่อนศาลมีคำพิพากษา จึงเสมือนว่าจำเลยต้องรับโทษทางอาญาก่อนศาลมีคำพิพากษษเป็นที่สุด ซึ่งขัดต่อหลักสิทธิมนุษยชนสากล

ทั้งนี้จำเลยไม่ได้เป็นแกนนำ และไม่เคยร่วมการชุมนุมทางการเมือง เพื่อประโยชน์ในการรักษาตัวและให้จำเลยได้สู้คดีอย่างเต็มที่ จำเลยจึงขอให้ศาลมีคำสั่งให้ปล่อยตัวจำเลยเป็นการชั่วคราว

ต่อมาในเวลาประมาณ 17.30 น. ศาลมีคำสั่งว่า 

จำเลยยื่นขอประกันตัวด้วยหลักทรัพย์เงินสด 200,000 บาท พร้อมใบรับรองแพทย์จากสถาบันกัลยาณ์ราชนครินทร์ ระบุว่าจำเลยเป็นโรคจิตหวาดระแวงประเภท (F20.0 Paranoid Schizophrenia) และมีอารมณ์เศร้าร่วมด้วย ปัจจุบันสามารถต่อสู้คดีได้

ศาลพิเคราะห์แล้วเห็นว่า เรือนจำพิเศษกรุงเทพมหานคร ซึ่งเป็นสถานคุมขังจำเลย เคยส่งตัวจำเลยไปตรวจรักษาที่สถาบันกัลยาณ์ราชนครินทร์ เมื่อวันที่ 22 และ 24 กันยายน 2557 และสถานรักษาทางการแพทย์ดังกล่าวรายงานผลมายังศาลอาญาว่าจำเลยป่วยเป็นโรคจิตหวาดระแวง แต่สามารถต่อสู้คดีได้ จึงไม่มีเหตุต้องไต่สวนแพทย์ที่ตรวจรักษาตามคำร้องของจำเลย และเห็นว่า หากการเจ็บป่วยดังกล่าวทวีความรุนแรงถึงขั้นที่สถานคุมขังจะดูแลความปลอดภัยแก่ชีวิตของจำเลยไม่ได้แล้ว ย่อมต้องดำเนินการส่งตัวจำเลยให้แพทย์ทำการรักษาในขั้นตอนตามพระราชบัญญัติราชทัณฑ์ต่อไป ใช้ชั้นนี้ยังไม่มีเหตุเปลี่ยนแปลงคำสั่งเดิม  ยกคำร้อง

22 ธันวาคม 2557

จำเลยยื่นอุทธรณ์คำสั่งไม่อนุญาตให้ประกันตัวต่อศาลอุทธรณ์ โดยให้เหตุผลว่า เรือนจำพิเศษกรุงเทพมีผู้ต้องขังเป็นจำนวนมากไม่สามารถดูแลอาการเจ็บป่วยได้ทั่วถึง การส่งตัวจำเลยในคดีนี้ไปตรวจอาการทางจิต ก็เพราะเป็นการส่งหนังสือร้องขอของศูนย์ทนายความเพื่อสิทธิมนุษยชน ไม่ใช่เป็นเพราะเรือนจำตรวจพบอาการเอง อีกทั้งสถานที่คุมขังปัจจุบันแออัด ไม่เหมาะกับการรักษาตัวของจำเลย ศาลจึงควรไต่สวนแพทย์ผู้ตรวจอาการทางจิตก่อนมีคำสั่งเรื่องการประกันตัว

จำเลยในคดีนี้มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง ไม่มีพฤติการณ์หลบหนี และไม่อาจไปยุ่งเหยิงกับพยานหลักฐานได้ หากศาลเห็นว่ามีความจำเป็นต้องกำหนดเงื่อนไข หรือต้องการไต่สวนจำเลย หรือต้องการพยานหลักฐานเพิ่มเติม จำเลยยินดียอมรับเงื่อนไขและปฏิบัติตาม

ต่อมาศาลอุทธรณ์มีคำสั่งยืนตามศาลชั้นต้น ไม่อนุญาตให้ประกันตัว

17 กุมภาพันธ์ 2558

นัดสมานฉันท์

นัดสมานฉันท์ พนักงานอัยการโจทก์ จำเลย ทนายจำเลย และญาติของจำเลยมาศาล ศาลสงสัยว่าทำไมคดีนี้จึงส่งมาที่ห้องสมานฉันท์ เพราะศาลที่ห้องสมานฉันท์ไม่มีอำนาจในการวางกำหนดโทษให้จำเลยได้ เพราะคดีลักษณะนี้ต้องปรึกษาผู้ใหญ่ก่อน ต่อมาเนื่องจากคดีที่นัดสมานฉันท์มีปริมาณมาก จึงย้ายการพิจารณาไปที่ห้องอื่น

ทนายความแถลงต่อศาลว่า เนื่องจากคดีนี้จำเลยมีอาการป่วยทางจิตตามใบรับรองแพทย์ที่ปรากฏอยู่ในสำนวนแล้ว จึงจะให้จำเลยรับสารภาพและขอให้ศาลรอการลงโทษ หรือสั่งให้ส่งตัวจำเลยไปรับการรักษาแทนการลงโทษ 

ศาลแจ้งว่าคดีนี้ศาลไม่มีอำนาจตัดสินใจเรื่องผลคดี และทนายไม่ควรบังคับให้จำเลยรับสารภาพ ศาลถามจำเลยว่า เป็นคนส่งอีเมล์ตามฟ้องหรือไม่ จำเลยรับว่าเป็นคนส่งจริง ศาลถามต่อว่า แล้วรู้หรือไม่ว่าเนื้อหาที่ส่งนั้นเป็นอย่างไร จำเลยตอบว่า ไม่รู้ เพราะตอนส่งอีเมล์มีเสียงในหูบอกให้ส่ง จึงส่งไปโดยไม่ได้อ่านให้ละเอียด 

ศาลจึงแจ้งทนายความจำเลยว่า จำเลยไม่รู้ว่าอีเมล์ที่ส่งมีเนื้อหาอย่างไร ต้องถือว่าจำเลยให้การปฏิเสธ ทนายความจะให้จำเลยรับสารภาพไม่ได้ จึงให้ยกเลิกการสมานฉันท์ และจดในรายงานกระบวนพิจารณาว่าให้ส่งหนังสือแจ้งกรมราชทัณฑ์ให้นำตัวจำเลยไปบำบัดอาการป่วยทางจิตที่สถานพยาบาล

ทนายความยังได้ปรึกษาศาลเรื่องการขออนุญาตประกันตัว แต่ศาลบอกว่าศาลที่ทำหน้าที่สมานฉันท์ไม่มีอำนาจในการสั่งประกันตัว ขอให้ยื่นประกันตัวตามระบบปกติ ซึ่งเป็นดุลพินิจของศาลเวรที่มีอำนาจสั่งเรื่องการประกันตัว

ในวันเดียวกันพี่สาวของจำเลยจึงยื่นขอประกันตัวอีกครั้งด้วยหลักทรัพย์เงินสด 300,440,73 บาท และให้เหตุผลว่าจำเลยป่วยเป็นโรคจิตหวาดระแวง ที่แพทย์ลงความเห็นว่าจำเลยยังสามารถต่อสู้คดีได้นั้นเป็นคนละประเด็นกับความจำเป็นรีบด่วนที่จำเลยต้องได้รับโอกาสในการรักษาพยาบาล สภาพแวดล้อมทีแออัดในเรือนจำทำให้เจ้าหน้าที่ดูแลการรักษาพยาบาลไม่ทั่วถึง และไม่เหมาะกับการรักษาทางจิตเวช

ในวันเดียวกัน ศาลมีคำสั่งไม่อนุญาตให้ประกันตัว

8 พฤษภาคม 2558